Časovanie čiže konjugácia je spôsob ohýbania slovies. Zmena ich tvaru, najčastejšie pomocou koncoviek a pomocných slov, slúži na vyjadrenie gramatických slovesných kategórií, ako sú osoba, číslo, čas, vid, rod a spôsob, ktoré sa vzťahujú k deju alebo stavu, ktoré sloveso popisuje. Podľa formy časovania sa slovesá rozdeľujú na rôzne triedy (v latinčine nazývané konjugácie), ktorým sú priradené vzory, podľa ktorých sa slovesá v danej triede časujú.
Rozoznávame slovesné tvary jednoduché (napr. ich mache, ich machte) a zložené (napr. ich habe gemacht, ich werde machen).
Celkovo má nemčina 6 časov. Dva sú jednoduché: prítomný (prézentum) a minulý (préteritum). Ďalšie štyri časy sú zložené , teda pri ich zostavovaní je nutné použiť pomocné slovesá a infinitív slovesá významového, prípadne jeho minulého príčastia. Medzi zložené časy patrí čas budúci (futurum I), minulý zložený (perfektum), predminulý (plusquamperfektum) a predbudúci (futurum II).
Konjunktív (z latinského modus coniunctivus) v preklade znamená spôsob slúžiaci k vetnej väzbe (z lat. coniungere – spájať). V angličtine sa tiež používa termín subjunktív.
Konjunktív je slovesný spôsob, ktorý vyjadruje spravidla podmienenosť či hypotetickosť deja.
Vyjadruje deje možné, pravdepodobné, hypotetické, žiadúce, obávané alebo potrebné (slúži tak na vyjadrenie postojové modality hovorcu). Tento spôsob slúži k vyjadreniu imaginárnych konceptov, ktoré sa v skutočnosti nemusia nikdy realizovať. Označuje predovšetkým subjektívnosť, pochybnosti alebo neistotu oznámení.
V nemčine sa rozlišuje konjunktív I a konjunktív II.
Konjunktív I zahŕňa konjunktív prézenta (napr. er sei, er habe), konjunktív futura a konjunktív perfekta.
Konjunktív I často vyjadruje cudzie mienky, z pohľadu hovorcu často nevierohodné (indikatív prézenta: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Hovorí, že nikto nie je doma. X konjunktív prézenta: Er sagt, dass niemand zu Hause sei. – Hovorí, že (vraj) nikto nie je doma.).
Konjunktív II zahŕňa konjunktív préterita (er wäre, er hätte) a konjunktív plusquamperfekta.
... ...
Viac informácií
Konjunktív I: Prítomný čas – Konjunktiv I: Präsens
ich
erwähle aus
du
erwählest aus
er/sie/es
erwähle aus
wir
erwählen aus
ihr
erwählet aus
sie/Sie
erwählen aus
Konjunktív I: Minulý čas zložený – Konjunktiv I: Perfekt
ich
habe auserwählt
du
habest auserwählt
er/sie/es
habe auserwählt
wir
haben auserwählt
ihr
habet auserwählt
sie/Sie
haben auserwählt
Konjunktív I: Budúci čas – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde auserwählen
du
werdest auserwählen
er/sie/es
werde auserwählen
wir
werden auserwählen
ihr
werdet auserwählen
sie/Sie
werden auserwählen
Konjunktív I: Predbudúci čas - Konjunktiv I: Futur II
ich
werde auserwählt haben
du
werdest auserwählt haben
er/sie/es
werde auserwählt haben
wir
werden auserwählt haben
ihr
werdet auserwählt haben
sie/Sie
werden auserwählt haben
Konjunktív II: Minulý čas jednoduchý – Konjunktiv II: Präteritum
ich
erwählte aus
du
erwähltest aus
er/sie/es
erwählte aus
wir
erwählten aus
ihr
erwähltet aus
sie/Sie
erwählten aus
Konjunktív II: Predminulý čas – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte auserwählt
du
hättest auserwählt
er/sie/es
hätte auserwählt
wir
hätten auserwählt
ihr
hättet auserwählt
sie/Sie
hätten auserwählt
Konjunktív II: Budúci čas – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde auserwählen
du
würdest auserwählen
er/sie/es
würde auserwählen
wir
würden auserwählen
ihr
würdet auserwählen
sie/Sie
würden auserwählen
Konjunktív II: Predbudúci čas – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde auserwählt haben
du
würdest auserwählt haben
er/sie/es
würde auserwählt haben
wir
würden auserwählt haben
ihr
würdet auserwählt haben
sie/Sie
würden auserwählt haben
Rozkazovací spôsob (Imperatív) slovesápravidelného slovesa [auserwählen]
Rozkazovací spôsob či imperatív (z latinského imperativus) je slovesný spôsob, ktorým sa vyjadruje príkaz, požiadavka alebo zákaz. V mnohých prípadoch môže znieť použitie rozkazovacieho spôsobu hrubo a nezdvorilo. Rozkaz preto býva mnohokrát opisovaný zdvorilejšou cestou, kde je použitý iný spôsob. p>
Príčastie, (participium, z latinského participare – „mať účasť“) je neurčitý menný tvar slovesa, ktorý má v jazyku rôzne funkcie:
účasť na tvorbe zložených slovesných časov,
účasť na tvorbe trpného rodu,
funkcie prívlastku,
alternatíva k vedľajším vetám (tzn. vetné kondenzátory),
a iné.
Príčastia sú často základom tvorby prídavných mien (tzn. deverbální adjektíva), napr. gekauft – gekauft(-e), verpasst – verpasst(-e), vergangen – vergangen(-e), a podstatných mien (tzn. deverbální substantíva), napr. griff – der Griff.